Шматдзетная мама, кантралёр «Мастаўдрэва» Марына Тарасевіч распавядае пра сваю сям'ю і аб працы на прадпрыемстве

Па працоўных днях з утульнага дома па вуліцы Янкі Купалы ў Мастах на працу на «Мастоўдрэў» ідуць чацвёра членаў сям'і Тарасевіч. - Пра тое, што ў нашым горадзе ёсць такое прадпрыемства, я даведалася яшчэ ад дзядулі Яна Куліка, які працаваў у мэблевым цэху, - распавядае Марына Тарасевіч. - Потым шмат гадоў у цэху ДСП працавала мая мама Валерыя Іосіфаўна. Яна была брыгадзірам ножатачэй. Мама шмат распавядала пра свой калектыў. На той час гэта была самае сучаснае дрэваапрацоўчая вытворчасць у Мастах. Я ведала матуліных сябровак па працы, бачыла яе ўзнагароды. Яна і параіла мне пайсці на працу на «Мастаўдрэў» пасля заканчэння пятай гарадской школы. І вось ужо больш за дваццаць гадоў працую на лесабіржы. Калі мы былі ў калектыве тут праходзіла прафсаюзная акцыя «Напішы ліст маме». Работнікі ўспаміналі сваіх дарагіх матуль, пісалі і ўкладвалі ў канверты маляўнічыя віншаванні. Зрабіла гэта і Марына Мікалаеўна, і начальнік цэха лесабіржы Дзмітрый Заблоцкі, і іншыя работнікі. - У цэху ў нас 15 жанчын, і ўсе яны мамы, - распавядае Дзмітрый Вацлававіч. - Вельмі адказныя і добрасумленныя работніцы. Да прыходзячых да нас маладых спецыялістаў яны ставяцца як да сваіх дзяцей, навучаюць прафесіі, дапамагаюць ва ўсім. Моладзь у жыцці яшчэ шмат чаго не бачыла, не заўсёды ведае, як паступіць, а парады дасведчанага чалавека, добразычлівы удзел у сумеснай працы дапамагаюць стаць сапраўднымі людзьмі. Гэта ў першую чаргу ставіцца і да Марыны Тарасевіч. У яе наогул уся сям'я «мастаўдрэваўская». - Пазнаёміліся з маім будучым мужам Сяргеем, калі ён працаваў у Горадні на «Азоце», - распавядае Марына Мікалаеўна. - Я пераканала яго перайсці да нас на «Мастоўдрэў». І вось ужо шмат гадоў Сяргей Пятровіч працуе ў фанерным цэху механікам. У сям'і Тарасевіч трое дзяцей. Два сыны - Сяргей і Дзмітрый - ужо маюць вышэйшую адукацыю, дачка Таццяна пакуль вучыцца ў Гродзенскім медыцынскім каледжы. Сяргей пасля заканчэння інжынернага факультэта Гродзенскага дзяржаўнага універсітэта імя Янкі Купалы працуе механікам у новым цэху МДФ. У гэтым жа цэху працуе і малодшы Зміцер. - Калі дачка Таццяна закончыць каледж, можа таксама прыйдзе працаваць у пункт аховы здароўя прадпрыемства? - пытаюцца сяброўкі ў Марыны Мікалаеўны. - Усё магчыма, - аджартоўваецца мама, - пакуль галоўнае, што б вучылася добра. У сваёй сям'і Марына Тарасевіч здолела стварыць абстаноўку цяпла і выгоды, даверных адносін. Карыстаецца вялікім аўтарытэтам яна і на працы. - Наша задача - забяспечыць усё прадпрыемства якаснай сыравінай, - кажа начальнік лесабіржы Дзмітрый Заблоцкі. - За змену можа паступіць і трыста, і пяцьсот кубаметраў сыравіны. З ім працуюць нашы кантралёры. Марына Мікалаеўна кантралюе тую сыравіну, якая паступае ў фанерны цэх. З працай спраўляецца вельмі добрасумленна, ведае ўсе стандарты. - Мы з Марынай і іншымі кантралёрамі павінны «пакланіцца» кожнаму бервяну, якое дастаўляюць на прадпрыемства, замерыць яе аб'ём, вызначыць якасныя параметры, - кажа яе калега Жанна Здановіч.   - Я працую ўсяго чатыры гады, а Марына ўжо звыш дваццаці. Яна прафесіянал сваёй справы і вельмі добразычлівы чалавек. У яе і я вучылася, і яшчэ многія нашы супрацоўніцы. - У нас на «Мастаўдрэве» працуе шмат жанчын-маці, - кажа Марына Мікалаеўна. - Яны і дома паспяхова спраўляюцца са сваімі абавязкамі, і на працы. Хачу пажадаць ім чалавечага шчасця, дабрабыту, кахаць і быць каханымі. Па матэрыялах сайта раённай газеты "Зара над Нёманам»