100-гадовы юбілей у Навагоднюю ноч адсвяткаваў ветэран Вялікай Айчыннай вайны Мастоўшчыны Міхаіл Дзедавец

Пад бой курантаў і залпы салюту, абвесціўшых наступіўшы 2020 года, у коле родных і блізкіх людзей адсвяткаваў свой 100-гадовы юбілей ветэран Вялікай Айчыннай вайны Міхаіл Дзедавец. А ў першыя дні новага года да яго з віншаваннямі, падарункамі, кветкамі і найлепшымі пажаданнямі прыйшлі прадстаўнікі ўлады, сацыяльнай службы і грамадскіх арганізацый. 

Былы партызан сустракаў жаданых гасцей у прыўзнятым настроі і добрым размяшчэнні духу. «Абяцанне сваё выканаў – да 100-годдзя дажыў!», – бадзёра адрапартаваў Міхаіл Іосіфавіч, на долю якога выпалі цяжкія выпрабаванні ваеннага ліхалецця. Родам ветэран з вёскі Ретемля Навагрудскага раёна. Сям'я была вялікая: восем дзяцей ды маці з бацькам, якім трэба было дапамагаць у доме і ў полі. Таму з дзесяці гадоў Міхаіл пас кароў і працаваў парабкам у мясцовых заможных сялян. Вялікая Айчынная вайна ўварвалася ў жыццё беларускага хлопца, калі яму споўнілася 20 гадоў. 

У першыя ж дні ваенных дзеянняў на тэрыторыі Беларусі Навагрудак быў акупаваны фашыстамі, а ў мясцовых лясах сталі стварацца партызанскія атрады. У адзін з іх і трапіў Міхаіл Дзедавец. Гэта быў атрад імя Варашылава, які ўваходзіў у склад партызанскай брыгады імя Дзяржынскага. Як і тысячы іншых народных мсціўцаў, члены атрада прымалі ўдзел у разгроме паліцэйскіх гарнізонаў, вялі рэйкавую вайну, здзяйснялі дыверсіі супраць фашыстаў на шашэйных дарогах, лініях электраперадач, нечаканымі ўдарамі наносілі значны ўрон ворагу. І цяпер Міхаіл Іосіфавіч успамінае, як партызаны летам 1944 года вызвалялі раённы цэнтр Любча, калі да іх далучыліся наступаючыя часці Чырвонай Арміі. З гэтага моманту народныя мсціўцы былі закліканы ў шэрагі чырвонаармейцаў. Наш суразмоўца, напрыклад, далейшую службу праходзіў у складзе 184-й стралковай Чырванасцяжнай дывізіі знішчальнага батальёна на 3-м Беларускім фронце. За праяўленыя смеласць і мужнасць у барацьбе з фашыстамі быў узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны I ступені, медалямі «За мужнасць», «За ўзяцце Кенігсберга», «За Перамогу над Германіяй» і іншымі юбілейнымі ўзнагародамі. 

А перамогу Міхаіл Іосіфавіч сустрэў у шпіталі на тэрыторыі Германіі, дзе лячыўся пасля цяжкага ранення ў спіну. З гадамі рана стала трывожыць былога партызана ўсё больш, душэўнай болем аддаючыся ў самым сэрцы.

Радасць ад таго, што выжыў, змог убачыць мірнае шчаслівае жыццё беларускай дзяржавы і сваіх нашчадкаў, што дажыў да стогадовага юбілею, разам з ветэранам падзяліла яго вялікая сям'я – трое дзяцей, пяцёра ўнукаў, сямёра праўнукаў і адна праправнучка. 

З самай раніцы 1 студзеня 2020 года яны дружна віншавалі імянінніка. Да добрых пажаданняў у адрас юбіляра далучыліся і госці. 

– Вы для нас – прыклад і арыенцір ва ўсіх справах і пачынаннях, – звярнулася да Міхаілу Іосіфавічу намеснік старшыні райвыканкама, старшыня Мастоўскай раённай арганізацыі ГА «Беларускі саюз жанчын» Марына Давыдзік. 

– Шчыра захапляемся Вашым аптымізмам і устойлівасцю духу, любоўю да Радзімы і да самога жыцця. Дзякуй Вам за мірнае неба над галавой, зямны паклон за права жыць без жахаў вайны, страху і болю. Моцнага Вам здароўя, сямейнага дабрабыту, дабра, бадзёрасці і крэпасці. Шчырыя віншаванні са значнай датай у цэлае стагоддзе, падзяку за магчымасць жыць, вучыцца і працаваць пад мірным небам, пажаданні здароўя і дабрабыту ў коле родных прагучалі для Міхаіла Іосіфавіча ад прадстаўнікоў раённага савета ветэранаў, упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне райвыканкама, цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва, райваенкамата, раённай арганізацыі Беларускага фонду міру. А начальнік аддзялення па грамадзянстве і міграцыі РАУС Вольга Добриневская ўручыла юбіляру новы пашпарт. У адказ на шматлікія пажаданні Міхаіл Іосіфавіч заўважыў: 

– Дзякуй усім вялікі, што не забываеце мяне. Моцнага вам здароўя, дарагія мае, і каб дажылі да маіх гадоў. Абавязуюся дажыць да юбілею Вялікай Перамогі! 

Па матэрыялах сайта газеты «Зара над Неманам»