Імя бяды - наркотыкі

Наркотыкі - гэта не шлях пазнання і ні сродак зняцця стрэсу. Чаму ж чалавек пачынае іх ужываць? Большасць прычын звязана з асаблівасцямі асобы наркамана.

Да фактараў рызыкі наркаманіі можна аднесці няспеласць, нізкую пераноснасць адмоўных эмоцый, схільнасць да нуды і дэпрэсіі, безадказнасць, недахоп жыццёвых інтарэсаў, духоўную пустэчу, празмернае цікаўнасць і няведанне шкоды ад наркотыкаў. Здаецца, што прыём расслабляльнага рэчывы дапаможа вырашыць усе праблемы. Сапраўды, эйфарыя парушае ўспрыманне навакольнай рэчаіснасці, але гэта толькі прыгожая ілюзія.

Наркаманія не з'яўляецца хваробай у класічным разуменні гэтага слова. Гэта цэлы комплекс паталагічных змен у арганізме, якія падмяняюць ўсведамленне рэальнасці, руйнуюць асобу чалавека, абавязкова мяняюць круг зносін. Калі наркаману не аказаць дапамогу, яго прыхільнасць прывядзе да смерці.

Наркатычнае ап'яненне у залежнасці ад выгляду наркотыку доўжыцца ад некалькіх хвілін да некалькіх гадзін, а потым надыходзіць абстыненцыя, якая пры адсутнасці лячэння доўжыцца ад некалькіх тыдняў да 2-3 месяцаў (пры спыненні прыёму наркотыку), і навакольнае рэчаіснасці яшчэ больш цісьне, знішчае наркамана.

Усіх наркаманаў можна ўмоўна падзяліць на пяць груп, па характары прыёму наркотыкаў. Самае шматлікае супольнасць - гэта эксперыментатары. Яго складаюць тыя, хто пасля першага знаёмства з наркотыкамі не стаў вяртацца да іх пагубнага ўздзеяння. Дастаткова аднаго жорсткага прыступу рвоты, каб раз і назаўсёды спыніць такія думкі і памкненні.

Другая група - гэта эпізадычныя спажыўцы. Сюды трапляюць якія пачалі прымаць наркотыкі ў сілу якія склалася абставінамі. Так, напрыклад, малады чалавек, які трапіў у адпаведную кампанію і не ахвотнік праславіцца «белай варонай», найграна закатвае рукаў для ін'екцыі гераіну або, мужна перебарывая млосці, выкурвае цыгарэту з марыхуанай. За межамі кампаніі ў людзей з нізкім самаацэнкай не ўзнікае жадання яшчэ раз прыняць наркотык.

Яшчэ адна досыць «лёгкая» група - гэта сістэматычныя спажыўцы, якія прымаюць наркотыкі пры пэўных сітуацыях. Напрыклад, па днях свайго нараджэння ці нейкіх святах, з нагоды дасягнення значнага выніку ў працы, раз у некалькі месяцаў. Такім чынам яны спрабуюць засцерагчыся ад развіцця наркатычнай залежнасці і пазбегнуць якіх-небудзь негатыўных наступстваў для псіхікі і фізіялогіі.

Чацвёртая група - пастаянныя спажыўцы - паступова фармуецца з першых трох груп. Часцей за ўсё тыя, хто трапіў у псіхічную залежнасць ад псіхастымулятараў, ужо змушаныя прымаць наркатычныя прэпараты не толькі з нагоды «святочнага падзеі», а па прычыне сфармаваўшайся  шкоднай звычкі.

У апошнюю групу аднясем хворых наркаманіяй. Гэта звычайны і заканамерны вынік больш ці менш рэгулярнага прыёму наркотыкаў без прадпісанні лекара. У яе ўваходзяць людзі, якія часта залежныя ад наркотыкаў не толькі псіхічна, але і фізічна. Падобны падзел па групах дазваляе абвергнуць ходкае меркаванне аб тым, што чалавек, які ўжывае наркотыкі, з'яўляецца цяжка хворым, а значыць, і караць яго ніяк нельга. Дапушчальна ўжываць толькі зберагалае лячэнне. А пры гэтым першыя чатыры групы наркаманаў з'яўляюцца ўсяго толькі паводзіннымі і патрабуюць у першую чаргу прымянення выхаваўчых мер, якіх часам бывае цалкам дастаткова. І толькі пятая група людзей сапраўды мае патрэбу ў інтэнсіўным прафесійным лячэнні і сацыяльным аднаўленні.

Наркотыкі руйнуюць асобу чалавека, прыводзяць яго да поўнай дэградацыі і бяссілля. Наркаманія - гэта зло і гэта вельмі моцны праціўнік, недаацэньваць якога ні ў якім разе нельга.

Памятайце! Існуе свет без наркотыкаў! Слабыя людзі лічаць, што наркотыкі могуць дапамагчы справіцца з праблемамі. Не - наркотыкі не пазбаўляюць ад праблем, яны ствараюць новыя. Падумайце: ці патрэбныя яны вам? Скажыце наркотыкам - НЕ! Беражыце сябе, сваіх родных і блізкіх ад страшнай бяды, імя якой наркотыкі.